Դավաճանություն է արդյոք հայրենիքից հեռանալը?

Մի քիչ խոսենք պաշտոնական վիճակագրությունից… Հունվար-նոյեմբեր ամիսներին միգրացիայի բացասական սալդոն /հանրապետությունից մեկնածների թիվի գերազանցումը հանրապետություն ժամանածների թվին/ նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ ավելացել է 21,4 հազարով, կամ 86,1%-ով: Նոյեմբերին գրանցվել է միգրացիայի դրական սալդո. որը նախորդ տարվա օգոստոսի համեմատ պակասել է 0,4 հազար մարդով կամ 2,5 %-ով: Ընթացիկ տարվա հունվար-հոկտեմբեր ամիսներին ուղևորահոսքերի ընդհանուր ծավալը նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ ավելացել է 218,9 հազար մարդով, կամ 9,3 %-ով և կազմել է 2571,6 հազար մարդ”:

Սովորաբար մեծախոսությունը, քաղաքականացվածությունը եւ նմանատիպ բառերի ու արտահայտությունների մի մեծ շարք “հայի խոսիաթ” ընդհանուր վերնագրի տակ են տեղավորվում: Ավանդաբար “հայի խասիաթ”-ի բաղկացուցիչ էլեմենտներից է նաեւ հայրենադարձությունը ու ինչպես պաշտոնական վիճակագրությունն է ցույց տալիս հայի այս վերջին “խասիաթը” սկսել է ակտիվորեն դրսեւորվել վերջին շրջանում: Ինչ եք կարծում ինչու եւ ինչու հատկապես հիմա? Իսկ ավելի հետաքրքրականը իմանալն է ձեր կարծիքն այն մասին, թե որտեղ է սկսվում եւ ավարտվում “հայրենիքը”?: Հայրենասիրությունը հայրենիքում մնալը է, թե հեռանալը? Ե.Գ. Հայրենադարձությունն էլ է վերջերս հաճախ”պատահում”, սա եւս հայրենասիրության ցուցիչ է?