7-ի գործը “փակուղում”. անվերջ դատավարությո՞ւն

ԵԽԽՎ ապրիլյան նստաշրջանից առաջ հայակական դատական “ռեժիմի” մոտեցումները դրսեւորվում են արդեն ավանդական`ձգձգումների հիմա արդեն նորարարական աճպարարություններով: Անհասկանալի /գոնե այս պահին/ տրամաբանությամբ “ջոկում են” “մեղավորներին, մեղադրանքը ներկայացվում է 9 օրում 42 հատոր գործ ուսումնասիրելուց հետո, գործի քննության ընթացքում հեռացնում են դատարանի դահլիճից մեղադրյալներին, ապա պաշտպաններին, իսկ երբ հաստատվում է “օրենքի” փոփոխությունունը, լրացուցիչ ժամանակ է տրամադրվում մեղադրանքները “թարմեցնելու” համար… Կարճ ասած` Կաֆկան հանգստանում է… Աբսուրդ…

“7-ի գործը” ի սկզբանե ընթանում էր “առանձնակի” լարվածությամբ, չնայած ժամանակ առ ժամանակ կուլմինացիան մոտ էր թվում: Այնուամենայնիվ, “7-ի գործի” դատավարությունը կվերսկսվի ապրիլի 1-ին: Հիշեցնենք, որ հետաձգվել է այն “ՀՀ քրեական օրենսգրքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին” նախագահ Սարգսյանի վավերացումից հետո եւ մեղադրող կողմը 225-րդ և 300-րդ հոդվածների փոփոխությունների վերաբերյալ ժամանակ է խնդրել` իր դիրքորոշումները ճշտելու և դատարանին ներկայացնելու համար:

Հոկտեմբերի 27-ից 9 տարի անց /նոր կադրեր/

1999թ հեկտեմբերի 27-ին Ժամը 17-ի մոտ հինգ զինված անձինք` Նաիրի Հունանյանի գլխավորությամբ ներխուժեցին Աժ նիստերի դահլիճ ու գնդակահարեցին 8 հոգու: Սպանվեցին` ԱԺ նախագահ Կարեն Դեմիրճյանը, ՀՀ վարչապետ Վազգեն Սարգսյանը, ԱԺ փոխնախագահներ Յուրի Բախշյանը, Ռուբեն Միրոյանը, պատգամավորներ Միքայել Քոթանյանը, Հենրիկ Աբրահամյանը, Արմենակ Արմենակյանը, նախարար Լեոնարդ Պետրոսյանը: Վիրավորվեցին պատգամավորներ ու նախարարներ: Մոտ երեք տարի տեւած “27”-ի դատավարությունն այդպես էլ պատասխան չտվեց հասարակությանը հուզող հարցերին` չցրելով այն կասկածը, որ ահաբեկիչներն առանց օժանդակության կարող էին իրագործել այդ հրեշավոր ծրագիրը: Հանրապետության առաջին դեմքերին գնդակահարած ոճրագործները դատապարտվեցին ցմահ, թեեւ զոհերի հարազատներն ու հասարակության մեծ մասը պահանջում էր մահապատժի ենթարկել նրանց: Ի դեպ, դատավարության այնքան ձգձգվեց, որ “27”-ի դատավճիռը հրապարակվեց այն ժամանակ, երբ Հայաստանում ԵԽ պահանջով մահապատիժն արդեն վերացված էր: