Կարծիք հայտնելու ինստիտուտը մեր երկրում հասնում է պրոֆեսիոնալիզմի այն մակարդակին, որ թեմայի մասին փոքր ինչ տեղեկացված մարդիկ արդեն մամուլի առաջին էջերում կարծիք են հայտնում, մեկնաբանում ու փառաբանում: Ու ամենեւին էլ կարեւոր չէ, որ կարծիք հայտնելու “խասիաթը” վերաբերվում է արտաքին քաղաքականության եւ արտաքին քաղաքականության կարեւորագույն ասպեկտներին, տարածքների զիջմանը, պատերազմին կամ խաղաղությանը: ՀՀԿ-ն, ԲՀԿ-ն, ՕԵԿ-ը առանց վարանման կարծիքներ հայտնեցին ԼՂՀ կարգավորման գործընթացի առաջին հռչակագրի մասին, ընդդիմության ներկայացուցիչները առանց վարանման քննադատեցին իշխանություններին: Հայաստանի համար սովորական իրավիճակ…
Սովորաբար երկրի հասարակական-քաղաքական էլիտան որոշում է երկրի “ապագան” ու քաղաքական հեղինակությունների ինստիտուտը, եթե գործում է որպես այդպիսին, նման դեպքերում խոսում է ու կարեւոր որոշումների հասնում: Խոսքը, իհարկե, այն դեպքի մասին չէ, երբ տարածաշրջանում գերտերություններից մեկի, ինչպես օրինակ` ԽՍՀՄ իրավահաջորդ պետության թողտվությամբ եւ որոշումներով է մեր շատ սիրելի երկիրը կարգավորվում իր հարաբերությունները այլ պետությունների հետ: Եթե վերոնշված դեպքը այդքան էլ տեղին չէ, ուրեմն մեզ մնում է միայն հասկանալ` ովքեր են որոշում Հայաստանի ապագան, ովքեր են այս մարդիկ եւ այս շարքում ում ենք ամենից շատ վստահում… Read the rest of this entry »