ԵԽԽՎ-ն, “Որոգայթը” եւ ցույցերը Երեւանում

Անցնող շաբաթվա քաղաքական համապատկերում ԵԽԽՎ նստաշրջանից առաջ համաներումը թերեւս լրատվամիջոցների առաջին էջերում ամենից շատ հայտնված լուրն էր: Ընդ որում, ազատված քաղբանտարկյալների մեկնաբանությունները միանշանակ չէին: “Կիսատ հանդուրժողականություն, ներողամտություն, մեծահոգություն, համաներում չի լինում“,-հայտարարեցին նրանք: Ապա ներքաղաքական այլ բանավեճերում խորացած ու այլ համատեքստում քննարկված համաներումը դարձավ փոքրիկ ակցիա նախագահականի դիմաց, որը, բնականաբար խոչընդոտվեց: Քաղաքական ենթատեքստում բանտարկված համարվող Արման Բաբաջանյանի համար ցույց կամակերպած մի խումբ լրագրողներին առհասարակ արգելվեց մոտենալ նախագահականին:

Ի դեպ, ցույցների մասին. անցած շաբաթվա իրադարձությունների համատեքստում հարկ ենք համարում հիշել մի խումբ ջավախահայերի ու նրանց աջակիցների ցույցը Մարիոթ հյուրանոցի դիմաց, որտեղ իջեւանել էր Վրաստանի նախագահ Միխայիլ Սահակաշվիլին եւ որը եւս խոչընդոտվեց: Կարծես թե արդեն ամրագրված ավանդույթի համաձայն քաղաքային ոստիկանական ուժերը առանց բացառության “ցրում եւ կասեցնում են” բոլոր տիպի մարդկանց խմբումները: Նույն տրամաբանությամբ շուտով քաղաքում բացօթյա համերգները գուցե եւս “ցրվեն”: Ինչեւէ, շարունակելով Սահակաշվիլու այցելության եւ պատգամավոր Շիրակ Թորոսյանի` Վրաստան մուտք գործելը արգելելու համար ձախողված ակցիայի թեմայով, նշենք, որ Ռուսաստանը Սահակաշվիլուն պատվո շքանշանի հանձնումը Ռուսաստանին ապտակ հասցնել համարեց:

Ուղղեք ձեր հարցերը Տիգրան Թորոսյանին

Հարգելի ընթերցողներ, օն-լայն հարցազրույցների ֆորմատում մեր հաջորդ հյուրը ԱԺ պատգամավոր, ԱԺ նախկին նախագահ Տիգրան Թորոսյանն է, ով պատրաստակամություն է հայտնել պատասխանելու ձեր հարցերին: Ուղղեք ձեր հարցերը Տիգրան Թորոսյանին մինչեւ վաղը`հունիսի 16, ժամը 11:00-ին, իսկ արդեն ժամը 12:00-ին լսեք հարցազրույցը ուղիղ եթերում `սեղմելով այստեղ:

Հաջորդիվ համառոտ ներկայացնում ենք նաեւ Տիգրան Թորոսյանի կենսագրությունը:

Ծնվել է 1956թ. ապրիլի 14-ին Երեւանում: 1973-1978թթ. սովորել է Երեւանի Պոլիտեխնիկական ինստիտուտի (Ճարտարագիտական համալսարան) Ռադիոէլեկտրոնիկայի ֆակուլտետում, միաժամանակ` 1976-1978թթ. Հասարակական մասնագիտությունների ֆակուլտետում: Ավարտելով` ստացել է էլեկտրոնային տեխնիկայի ինժեների եւ ֆրանսերենի տեխնիկական թարգմանչի մասնագիտություններ:

Տիգրան Կարապետյան. «Ես օլիգարխ ընկեր չունեմ»

Դիանա Մ.-Պարոն Կարապետյան, ի՞նչու եք ուզում դառնալ քաղաքապետ:

Ուզում եմ լինել Երեւանի քաղաքապետ, ուրիշ քաղաքինը չեմ ուզում լինել, դուք դա պետք է ընդգծեիք: Հուսով եմ, որ իրավունք ունեմ, այն առումով, որ ծնվել եմ Երեւանում, Երեւանաբնակ եմ եւ շատ եմ սիրում Երեւանը:

Դիանա Մ.-Ինչպիսի՞ն պետք է լինի Երեւանի քաղաքապետը:

Երեւանի քաղաքապետը պետք է լինի ազնիվ, Երեւանցիներին կամեցող, մաքուր ձեռքերով, պետք է ժողովրդի հետ ժողովրդական, այլ ժողովրդավարական վերաբերմունք ունենա:

Բլանշ-Ընտրվելու դեպքում որո՞նք են լիենելու ձեր առաջին 5 քայլերը:

Առաջին քայլը վստահություն ձեռք բերելն է, դա նշանակում է` օրինակ` հայտարարվում է ժողովրդին, որ բոլոր օրենքները պետք է միասին զննենք եւ եթե կա խնդիր, իսկ այդ խնդիրը կա, վերափոխելու որեւէ մի բան, որը հաճելի եւ ընդունելի լինի երեւանցիների կողմից, այդ հարցերը դնել ավագանիների առջեւ եւ իրենց օգնությամբ շտեկել այն տարօրինակությունները, որոնք այսօր կան:

Բլանշ-Պարոն Կարապետյան, մեր ընթերցողներից լրագրող 21-ը հարցնում է, հավանաբար քարոզարշավի ընթացքում ձեր հնչեցրածները ի նկատի ունենալով, ինչո՞ւ սեր, ի՞նչ եք կարծում, սերը քաղաքակա՞ն կատեգորիա է եւ հարցնում է, որ հնարավո՞ր է, որ ձեր ընտրվելուց հետո էրոտիկան համարվի գերակա ճյուղ:

Գուցե հարց տվողը էրոտիկայի մոլուցք ունի, բայց իմ ասած սերը հոգեւոր է, որը ի դեպ այսօր դաշտում ոչ մի քաղաքական գործիչ չունի: Մենք տեսնում ենք, որ ընդդիմությունն ու իշխանությունը միմյանց հանդեպ սրված են, դա արտահայտվում է ի լուր աշխարհի, ես չէի ցանկանա, որ այդ ստրեսային վիճակում զարգանար երիտասարդությունը, որովհետեւ այդ ամենը կարող է մի քանի տարի տեւել եւ մարդիկ հենց այդ ագրեսիվ մոտեցումների վրա աճում են:

Կրկին “16”-ը “61” դառա՞վ… Այս անգամ էլ Օբամայի՞ թեթև ձեռքով…

ԱՄՆ նախագահ Բարաք Օբամայի Թուրքիա կատարած այցի, հայ-թուրքական սահմանի “հնարավոր” բացման եւ ՀՀ պետական ապարատի “նախաձեռնողական” արտաքին քաղաքականության արդյունքում հայ-թուրքական հարաբերությունները վերջին շրջանում կրկնակի հաճախ սոցիալականացվեցին ու լայնորեն քննարկվեցին ամենուր` բակերի “բեսեդկաներից” մինչեւ ինտերտեային կայքեր ու բլոգեր:Բայց ռեկորդը երեւի`սոցիալական համայնքներինն էր, որտեղ 3 օրվա ընթացքում ցեղասպանության ճանաչման “օբամայական” ակնկալիքների, հայկական պահանջատիրության, հայ-թուրքական սահմանի բացման եւ այլ ընդհանուր թեմայով ավելի քան 61 խմբի միանալու հրավեր ստացա: Վերջին խմբի հրավերը, որը երեկ երեկոյան եկավ “Ամոթ քեզ, Օբամա” վերնագիրն ուներ…

Ըստ երեւույթին, Ստամբուլում ԱՄՆ նախագահ Բարաք Օբաման մանեւերց դիվանագիտական ընդունված մոտեցմամբ` իր աջակցությունը հայտնելով երկկողմ հարաբերությունների կարգավորմանն ուղղված Հայաստանի եւ Թուրքիայի ղեկավարների ջանքերին եւ գոհունակություն հայտնելով բանակցություններում վերջերս արձանագրված առաջընթացի կապակցությամբ: “Ես իմ տեսակետները չեմ փոխել“,-հայտարեց նա Անկարայում կայացած ասուլիսի ժամանակ` պատասխանելով Հայոց ցեղասպանությանը վերաբերող հարցին, ապա ավելացրեց. “Ինձ ոգեշնչել են այն լուրերը, որ Աբդուլա Գյուլի պաշտոնավարման օրոք բանակցային գործընթաց է սկսվել Հայաստանի եւ Թուրքիայի միջեւ, որի նպատակն է մի շարք կուտակված հարցերի լուծումը գտնելը, այդ թվում` այս մի խնդրի լուծումը: Ես կուզեի հնարավորինս աջակցել այս բանակցություններին, որոնք շարունակվում են եւ կարող են շատ շուտով արդյունքի հանգեցնել”:

7-ի գործը “փակուղում”. անվերջ դատավարությո՞ւն

ԵԽԽՎ ապրիլյան նստաշրջանից առաջ հայակական դատական “ռեժիմի” մոտեցումները դրսեւորվում են արդեն ավանդական`ձգձգումների հիմա արդեն նորարարական աճպարարություններով: Անհասկանալի /գոնե այս պահին/ տրամաբանությամբ “ջոկում են” “մեղավորներին, մեղադրանքը ներկայացվում է 9 օրում 42 հատոր գործ ուսումնասիրելուց հետո, գործի քննության ընթացքում հեռացնում են դատարանի դահլիճից մեղադրյալներին, ապա պաշտպաններին, իսկ երբ հաստատվում է “օրենքի” փոփոխությունունը, լրացուցիչ ժամանակ է տրամադրվում մեղադրանքները “թարմեցնելու” համար… Կարճ ասած` Կաֆկան հանգստանում է… Աբսուրդ…

“7-ի գործը” ի սկզբանե ընթանում էր “առանձնակի” լարվածությամբ, չնայած ժամանակ առ ժամանակ կուլմինացիան մոտ էր թվում: Այնուամենայնիվ, “7-ի գործի” դատավարությունը կվերսկսվի ապրիլի 1-ին: Հիշեցնենք, որ հետաձգվել է այն “ՀՀ քրեական օրենսգրքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին” նախագահ Սարգսյանի վավերացումից հետո եւ մեղադրող կողմը 225-րդ և 300-րդ հոդվածների փոփոխությունների վերաբերյալ ժամանակ է խնդրել` իր դիրքորոշումները ճշտելու և դատարանին ներկայացնելու համար:

Ղարաբաղը կհանձնեն սահմանադրական հանրաքվեի արդյունքում?

Արդեն 2-րդ օրն է անընդմեջ Աժ-ում քննարկվում է “Հանրաքվեի մասին” ՀՀ օրենքում լրացումներ եւ փոփոխություններ կատարելու մասին օրինագծը, որը Աժ է բերել ՀՀ կառավարությունը: Լարված մթոլորտում քննարկումներն արդեն երկրորդ օրն անընդմեջ հակասական մեկնաբանությունների տեղիք են տալիս: Հիմնական հակասությունը օրենքի իրական ենթատեքստի` ԼՂՀ կարգավորման եւ օրինագծի “սահմանադրականության” շուրջ է: Այսինքն, եթե մինչ այժմ, ըստ Սահմնադարության 111 հոդվածի, հանրաքվե անցկացնելու որոշման իրավունք ուներ միայն հանրապետության նախագահը՝ ԱԺ-ի հետ խորհրդակցելով, ապա այժմ առաջակվում է այդպիսի իրավունք վերապահել նաեւ կառավարությանը: Կառավարության անցկացրած հանրաքվեն, ըստ երեւույթի, կունենա զուտ խորհրդատվական բնույթ, բայց օրինագծում` “պետական կարեւորագույն հարցերով հասարակական կարծիքի բացահայտման նպատակով հանրաքվեի անցկացում” է ձեւակերպված:

Խորհրդարանական երկօրյա քննարկումներ ներկայացնում ենք առանց մեկնաբանության. “Ժառանգության” պատգամավոր Ստեփան Սաֆարյանի հարցը ուղղված հարցի զեկուցող ՀՀ արդարադատության նախարար Գեւորգ Դանիելյանին: “Չե՞ք բացառում, որ հարցերը կարող են դրվել այնպիսին, որ հետագայում կառավարության կամ նախագահի կողմից ընդունվեն որոշումներ, որոնք ուղղակի մանիպուլյացիա լինեն պարզ հարցի. օրինակ՝ կառավարությունը հարցնում է՝ Աղդամը մեր հայրենի՞քն է, ժողովուրդն ասում է՝ “ոչ”: Քանի որ դա վերաբերում է արտաքին եւ ռազմական խնդիրներին, նախագահը որոշում է, որ փոխզիջումների փաթեթում Աղդամը կա, քանի որ այն մեր հայրենիքը չիՙ: Այսինքն, հարցը տրվի մեկ այլ ենթատեքստով, որոշումն ընդունվի՝ միանգամայն այլ”:

ԱԺ նախկին նախագահ Տիգրան Թորոսյանը: “Հանրաքվեն միայն ու միայն ժողովրդի իշխանությունն իրականացնելու միջոց է, եւ վերջակետ, հարցումը, առանց պարտադիր հետեւանքների, ժողովրդի իշխանության իրականացման ձեւ չէ, եւ ակնհայտ է, որ այս նախագիծը բացարձակապես չի բավարարում Սահմանադրության պահանջներին: Եթե խնդիր կար պարզելու հանրության կարծիքը, կարելի էր ընտրել ուրիշ ձեւ: Կարծում եմ` որեւէ մեկի համար գաղտնիք չէ, թե այս հրատապությունը ինչով է պայմանավորված: Անկեղծորեն պետք է ասեմ, որ համոզված եմ՝ Ղարաբաղյան խնդրի կարգավորման այն արագացված գործընթացը, որի մասին խոսվում է, չի իրականանալու, մի որեւէ ճանապարհի, ինչպես Քի Ուեստում հայր Ալիեւը երկար բանակցություններից հետո հրաժարվեց իր բոլոր մոտեցումներից, ահա այդպսիսի ընթացք է լինելու այս դեպքում եւ ես համոզված եմ, որ խնդիրը չի հասնելու կարգավորմանը: Չի կարելի հակասահմանադրական օրինագծով խարան դնել հանրաքվեի գաղափարի վրա:

Ով հայոց աշխարհ, քո փրկությունը լավ PR-ի մեջ է

Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման շարունակական դեպրեսիվ քննարկումներն ու լարվածությունը, որ այսօր արդեն դժվար է որոշել` արհեստածին “աշխատված”, թե իրական սպառնալից էին, անցնող շաբաթ իրենց դիրքերը զիջեցին շախմատային վերջին զարգացումներին ու մանկական եվրոտեսլին: Ապա ավել շուտ հանրապետությունում օրինականության եւ պատասխանատու հայտարարությունների լույս էր ճառագել “Հետք”-ի խմբագրի հետ տեղի ունեցած միջադեպից հետո: Հաջորդ շաբաթվա զարգացումների համատեքստում գուցե նոր օրինականության կոչեր եւ “հասարակական” մարզահամերգային համալիրի “նոր” ֆորմատի լսումների լույս ճառագի: Տարօրինակ է, որ տարօրինակ ոչինչ չկա:

Հայաստանյան ընտրական առք ու վաճառքների գործընթացներում իշխանության եկած “աշխատակազմն” իր օրինականությունը հաստատելու եւ աթոռը “պնդելու” խնդիր ունի: Ինչպես նաեւ հասարակությանը մշտապես ռեժիմից դժգոհ ընտրազանգվածներին զգոն պահելու խնդիր ունի ընդդիմությունը: Ուրմեն իշխանությունների`ԼՂՀ շրջադարձային կարգավորման, ընդդիմության`ԼՂՀ հայրենավաճառ գործողության շուրջ փոխշահավետ ինֆորմացիոն քարոզչության ու հոգեբանական մենամարտների արդյունքները, այնուամենայնիվ, պարզ իրողություններ ու փորձված քաղաքական տեխնոլոգիաներ են: Եվ ըստ ամենայնի` հաջողված երկուստեք, քանի որ լարվածությունը առնվազն իրեն գերազանցեց բոլոր տիպի հասարականան ցնցումների առումով եւ երկար չզիջեց դիրքերը հաջորդ հարմար PR-վելու առիթներին:

Դարձյալ Ղարաբաղ… հրադադարը խախտում է Ադրբեջանը

ԼՂՀ կարգավորման գործընթացի շուրջ վերջին զարգացումները այլեւս մտահոգիչ լինելուց փոխակերպվել են անհանգստացնող, սպառնացողի։ Ու մինչ Սերժ Սարգսյանը հարցազրույցում պարզաբանում է բանակցային գործընթացի նշանակությունն ու բառախաղերի իմաստը, ԼՂՀ ԱԳՆ մամլո ծառայությունը հայտնում է նոյեմբերի 15-ի լույս 16-ի գիշերը Ադրբեջանի զինված ուժերի հատուկ նշանակության ջոկատի կողմից ԼՂՀ զինված ուժերի դիրքերի հարավ-արեւելյան ուղղությամբ ԼՂՀ պաշտպանության բանակի թիկունքը ճեղքելու փորձերի մասին։ Եվ սա այն դեպքում, երբ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները այս օրերին պաշտոնական այցով գտնվում են ԼՂՀ-ում եւ Հայաստանում։ Եւ սա Ռուսաստանի, Հայաստանի եւ Ադրբեջանի նախագահների կողմից վերջերս ստորագրված մոսկովյան հռչակագրից անմիջապես հետո, որում մասնավորապես նշված է, որ կողմերը պատրաստ են քաղաքական ճանապարհով ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման միջոցով նպաստել տարածաշրջանում կայունության եւ անվտանգության մթնոլորտի հաստատմանը:

Ես կողմնակից եմ, որպեսզի Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը, Լեռնային Ղարաբաղի նախագահը ներգրավվեն բանակցային գործընթացում եւ համարում եմ, որ ամենից արդյունավետ ճանապարհը, երեւի, դա է, բայց Մայնդորֆյան հռչակագիրն որեւէ առնչություն չունի իմ ասած այս մտքի հետ, եւ այն երեք նախագահների կարծիքն է խնդրի լուծման մասին: Հռչակագիրը դա մի հանգրվան չէ, բուն բանակցությունների բաղկացուցիչ մաս չէ: Երեք երկրների նախագահներն ասում են, որ խնդիրը պետք է լուծվի քաղաքական ճանապարհով: Ես ուզում եմ մի քիչ ավելի պարզ բացատրել: Դրանից հետո ես եղել եմ Փարիզում, Եվրամիության կառույցներում, եւ եթե կամ Փարիզում, կամ Բրյուսելում առաջարկվեր մի փաստաթուղթ ստորագրել, որով եւս մենք կհավաստեինք մեր ցանկությունները` խնդրի խաղաղ լուծման համար, ես ի՞նչ պետք է անեի, պետք է ասեի սպասեք Լեռնային Ղարաբաղից մարդ հրավիրեմ: Անտրամաբանական է, չէ՞:

Ով է որոշում Հայաստանի ապագան?

Կարծիք հայտնելու ինստիտուտը մեր երկրում հասնում է պրոֆեսիոնալիզմի այն մակարդակին, որ թեմայի մասին փոքր ինչ տեղեկացված մարդիկ արդեն մամուլի առաջին էջերում կարծիք են հայտնում, մեկնաբանում ու փառաբանում: Ու ամենեւին էլ կարեւոր չէ, որ կարծիք հայտնելու “խասիաթը” վերաբերվում է արտաքին քաղաքականության եւ արտաքին քաղաքականության կարեւորագույն ասպեկտներին, տարածքների զիջմանը, պատերազմին կամ խաղաղությանը: ՀՀԿ-ն, ԲՀԿ-ն, ՕԵԿ-ը առանց վարանման կարծիքներ հայտնեցին ԼՂՀ կարգավորման գործընթացի առաջին հռչակագրի մասին, ընդդիմության ներկայացուցիչները առանց վարանման քննադատեցին իշխանություններին: Հայաստանի համար սովորական իրավիճակ…

Սովորաբար երկրի հասարակական-քաղաքական էլիտան որոշում է երկրի “ապագան” ու քաղաքական հեղինակությունների ինստիտուտը, եթե գործում է որպես այդպիսին, նման դեպքերում խոսում է ու կարեւոր որոշումների հասնում: Խոսքը, իհարկե, այն դեպքի մասին չէ, երբ տարածաշրջանում գերտերություններից մեկի, ինչպես օրինակ` ԽՍՀՄ իրավահաջորդ պետության թողտվությամբ եւ որոշումներով է մեր շատ սիրելի երկիրը կարգավորվում իր հարաբերությունները այլ պետությունների հետ: Եթե վերոնշված դեպքը այդքան էլ տեղին չէ, ուրեմն մեզ մնում է միայն հասկանալ` ովքեր են որոշում Հայաստանի ապագան, ովքեր են այս մարդիկ եւ այս շարքում ում ենք ամենից շատ վստահում…

“Պատմական” հռչակագիրն ու հակասությունները վերջինիս շուրջ

ԼՂՀ կարգավորման գործընթացի մասին Սերժ Սարգսյանի եւ Իլհամ Ալիեւի միջեւ ստորագրված հռչակագիրը Մոսկվայում ամենատարբեր հակասական մեկնաբանությունների տեղիք է տալի: Մինչ իշխանությունները եւ նրանց ներկայացուցիչները բացառապես դրական արդյունքներ ու դրական գործողությունների համախումբ են տեսնում հռչակագրում, ընդդիմության ներկայաուցիչներն ու տարբեր անհատներ հռչակագրի մեջ ուղիղ սպառնալքներ են տեսնում ինչպես ՀՀ կապիտուլացիայի ենթարկելու, ԼՂՀ-ն որպես բանակցող կողմ դուրս թողնելու, այնպես էլ պատերազմական եւ տարածքային կորուրստենրի սպառնալիքներ:

“Ես կարծում եմ, որ հռչակագրում տեղ գտած 5 կետերը գրված են շատ նուրբ եւ ճարպիկ, եւ յուրաքանչյուր կետի տակ մի ամբողջ պրոցես է երեւում: Միաժամանակ ես համոզված եմ, որ այդ պրոցեսների հաջորդականության շուրջ էլ պայմանավորվածություն կա”,-ասել է “Միացում” նախաձեռնությունը Շուշիի առանձնակի գումարտակի հրամանատար Ժիրայր Սեֆիլյանը:”Իմ գնահատականը դրական է եւ խիստ դրական: Ես համաձայն չեմ այն տեսակետի հետ, որ ԼՂ-ն դուրս է մնում բանակցային պրոցեսից:Իսկ քաղաքական բանակցությունները Ղարաբաղի ճակատագրի վերաբերյալ հնարավոր չեն առանց ԼՂ-ի շատ ակտիվ մասնակցության: Եւ ես շատ արժեքավոր եմ համարում այս փաստաթուղթը”,-ասել է ԵԽԽՎ -ում հայկական պատվիրակության նախագահ Դավիթ Հարությունյանը:

Վտանգավոր զարգացումներ ԼՂՀ շուրջ. “մի թիզ հող” կզիջե՞ն

Վերջին շրջանում ԼՂՀ կարգավորման կամ բանակցային զիջումների ֆորմատում Ղարաբաղին սպառնացող վերահաս վտանգի լուրերը ամենից շատն են մտահոգում եւ ամենից շատ տարատեսակ հակասական մեկնաբանությունների առիթ տալիս։Լարվածությունը սկսվում է ընդդիմության առաջնորդ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի ԼՂՀ հարցում նախազգուշական “թայմ աութ”-ով ու հավաստիացմամբ, թե իշխանությունը պատրաստվում է “զիջել” ԼՂՀ։Ապա Սերժ Սարգսյանն ինքը շփոթության մեջ է գցում, հայտարարելով, թե ԼՂ հիմնախնդրի լուծման Մադրիդյան սկզբունքներին ծանոթանալու ցանկություն ունեցողները կարող են այն գտնել միջազգային կազմակերպություններից մեկի ինտերնետային էջում, որին հետեւում է ԵԱՀԿ Երեւանյան գրասենյակի ղեկավարի պատասխանը, թե ԵԱՀԿ Երեւանյան գրասենյակը խնդրի կարգավորմամբ չի զբաղվում։Հարցի այլ կողմն է սրվում Թուրքիայի ակտիվացմամբ՝ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի աշխատանքների միանալու։Առհասարակ պաշտոնական Մոսկվայի թողտվությամբ “հայ-թուրքական հարաբերություններ” որպես այդպիսին սկսելու, ապա ՌԴ միջնորդությամբ ԼՂՀ հարցի կարգավորման նախաձեռնությունն ու եռակող համդիպումների հեռանկարը ինքը արդեն զգոնություն է պահանջում։ Եթե հիշենք նաեւ վերընտրված Իլհամ Ալիեւի հայտարարությունն այն մասին, որ “Ադրբեջանը երբեք չի ճանաչի Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը` ոչ 5 տարի անց, ոչ 10, ոչ էլ 20 եւ այդ հարցը երբեւէ բանակցությունների առարկա չի լինի”, ապա զգոնության խնդիրը կրկնակի սրվում է։ Ի՞նչ է ուրեմն իրականում կատարվում։

Կենտրոնում պայքարը թեժ է լինելու

Արդեն հայտնի է, որ սեպտեմբերի 28-ին Երեւանի Կենտրոն, Նոր Նորք, Նորք-Մարաշ,Ավան, Դավիթաշեն, Շենգավիթ համայնքների տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրությունները դիտարկելու են 8 տեղական կազմակերպության եւ Եվրախորհրդի տեղական եւ տարածքային իշխանությունների կոնգրեսի դիտորդները: Հայտնի է նաեւ, որ ամենից լարված մթնոլորտը Կենտրոն համայնքում է, որտեղ “մենամարտի” են դուրս եկել գործող թաղապետ Գագիկ Բեգլարյանն ու ընդդիմադիր նախկին թաղապետ Արարատ Զուրաբյանը։ Այսօր արդեն սեպտեմբերի 26-ին Մատենադարանի հարակից տարածքում հանրահավաք անցկացնելու երկու կողմերի ներկայացուցիչների դիմումների մերժելու մասին էր խոսվում մամուլում։

Հիշեցնենք, որ սեպտեմբերի 16-ին Գագիկ Բեգլարյանի լիազոր ներկայացուցիչը Երեւանի քաղաքապետարան է ներկայացրել իրազեկում սեպտեմբերի 26-ին, ժամը 16-ին Մատենադարանի հարող տարածքում զանգվածային հրապարակային նախընտրական քարոզարշավ-միջոցառում անցկացնելու մասին: Երեւանի քաղաքապետարանը քննարկել է դիմումը եւ մերժել` առաջարկելով այն անցկացնել սեպտեմբերի 23-ին` այսօր, նույն ժամին, նույն տեղում: Սեպտեմբերի 26-ին զանգվածային հրապարակային նախընտրական քարոզարշավ-միջոցառում անցկացնելու մասին իրազեկում է ներկայացրել նաեւ Կենտրոն համայնքի ղեկավարի մյուս թեկնածու Արարատ Զուրաբյանը: Երեւանի քաղաքապետարանը մերժել է նաեւ վերջինիս դիմումը, ինչի փոխարեն առաջարկվել է հանրահավաքն անցկացնել սեպտեմբերի 26-ին “Դինամո” մարզահամալիրի հարակից տարածքում կամ սեպտեմբերի 22-ին Մատենադարանին հարակից տարածքում:

Փոփոխությունները ԱԺ-ում ու լուրերը ԱԺ-ից դուրս

Դիտանց անելով վերջին օրերի մամուլի հրապարակումներին ուզում եմ ձեր ուշադրությունը հրավիրել երկու “ծամծմված”, բայց դեռեւս կարեւոր թեմաների վրա` Հայաստան-Թուրքիա “զարգացող հարաբերությունների” մասին թուրքաադրբեջանական արձագանքներն ու հայաստանյան մեկնաբանությունները:

Ադրբեջանական լրատվամիջոցները տարածել են տեղեկատվություն, համաձայն որի` Թուրքիայի նախագահ Աբդուլահ Գյուլը ՚Սաբահՙ թուրքական պարբերականին հայտնել է բառացիորեն հետեւյալը. ՚Հայաստանը խոստացել է ազատել Ադրբեջանի գրավյալ տարածքներըՙ: Այս տեղեկատվությունը խորհրդարանական ուժերը մեկնաբանեցին տարբեր կերպ. ՕԵԿ-խմբակցության պատգամավոր Հովհաննես Մարգարյանը աներկբա հայտարարեց, թե ադրբեջանական մամուլը ինչպես միշտ ստում է: Ընդդիմադիր ՚Ժառանգությունՙ խմբակցության պատգամավոր Վարդան Խաչատրյանը այս առիթով ասաց. ՚Հայ հասարակությունը բանակցությունների մասին տեղեկացված չի եղել եւ այն ինչ իմացել ենք, իմացել ենք ինքնաթիռի մեջ Գյուլի Թուրքիայից ժամանած լրագրողներին տված հարցազրույցներից. հետո արդեն տարածվել է տեղեկատվություն, որ եղել են բանակցություններ, որոնք հայկական հասարակության համար մնացել են փակ:

Ապա ՀՀԿ երկար սպասված “ռակիրովկա”-ն Թորոսյան-Աբրահամյան:

Մարզիչը որոշել է, եւ թիմը չի կարող առարկել, թիմը կարգապահ է եւ չի կարող դաշտից հեռանալ: Յուրաքանչյուրը վազում է եւ կատարում է իր հանձնարարությունը, եւ խաղային օղակների գործունեության մեջ խաթարում չի կարող տեղի ունենալ, եթե թիմի ավագը փոխվում է մարզիչի որոշմամբ:

Նոր “սեզոն”, նոր կրքեր…

Երբ գալիս է սեպտեմբերը… Շնորհավորելով ձեզ աշնան առաջին օրվա եւ նոր ուսումնական տարի մտնելու առթիվ, ձեր թույլտվությամբ ամփոփենք նաեւ նախորդ` օգոստոս ամսվա հասարակական-քաղաքական կուրսը մեր երկրում: Այսպես, վրաց-օսական պատերազմը եւ ռուս-վրացական փոխադարձ նախահարձակ հարաբերությունները եւ լարված իրավիճակը մեր հարեւան երկրում եկավ ցույց տալու Հայաստանի ոչ այնքան կայուն տնտեսական իրավիճակը: Միեւնույն ժամանակ աշխարհը գործնականորեն ապացուցեց, որ հետաքրքրված է Հարավկովկասով եւ իսկ Ռուսական իր գերիշխող դերը տարածաշրջանում չի զիջի եւ ոչ մի եվրոպական իրավունքի կամ նախադեպի, առավել եւս ԱՄՆ նավթային հավակնություններին:

Ապա Հայաստան-Թուրքիա ֆուտբոլային կրքերի եւ քաղաքական շահարկումների ալիքը ամբողջությամբ փակեց ներքաղաքական բազմաթիվ իրադարձությունների կարեւորությունը: Կառավարության հարկային բարեփոխումները, հարկային-մաքսային վարչարարությունն ու ՀԴՄ-ների համակարգի անցումը, ապա ամենատպավորիչ` նախագահի “մատ թափտալու արարողությունը” նվազագույնը գոնե կառավարության աշխատելու պատրանք ստեղծեցին, ինչը արդեն լավ է: Իսկ ահա Սևանա լճից մինչև 360 մլն խմ ջրի բացթողումների ավելացման մասին ընդունված որոշումը վերջնականորեն զայրացրեց բնապահպանական ՀԿ-ներին, որոնք վերջինս որակեցին որպես նախագիծը հոգուտ մի խումբ հարուստ մարդկանց քոթեջներն ու հյուրանոցները ջրի տակ մնալու վտանգից փրկելու նախագիծ:

Հայաստան-Թուրքիա. ինչ կլինի հետո?

Ֆուտբոլի Հայաստանի երիտասարդական հավաքականն քիչ առաջ “Հրազդան” մարզադաշտում 2:1 հաշվով կամային հաղթանակ տոնեց Թուրքիայի երիտասարդական հավաքականի նկատմամբ:15 հազար հանդիսականների աջակցության ներքո հայ երիտասարդներն իրենց լավագույն հանդիպումներից մեկը անցկացրին, եթե ոչ լավագույնը: Առաջին խաղակեսում հայ ֆուտբոլիստները ստեղծելով մի քանի ռեալ գոլային պահեր, այդպես էլ չկարողացան բացել հաշիվը: Իսկ ահա թուրքերը, 66-րդ րոպեին օգտվելով մեր թիմի պաշտպանների կոպիտ սխալից առաջ անցան հաշվի մեջ: Աչքի ընկավ Դուրակը:

Թվում էր ընդունած գոլից հետո Վարուժան Սուքիասյանի սաները կորցրին հաղթելու հնարավորությունը, սակայն հայ ֆուտբոլիստներին խաղավերջում հաջողվեց կատարել անհնարինը: Նախ, 89-րդ րոպեին տուգանայինի խաղարկումից հետո Կառլեն Մկրտչյանը հավասարացրեց հաշիվը: Ստանալով հոգեբանական առավելություն, Հայաստանի ընտրանին նետվեց առաջ, եւ մրցավարի ավելացրած ժամանակահատվածում Հենրիխ Մխիթարյանը 2-րդ անգամ գրավեց թուրքերի դարպասը: Այս գոլից հետո “Հրազդան” մարզադաշտ եկած հազարավոր ֆուտբոլասերները հայտնվեցին ցնծության մեջ եւ հանդիպման ավարտից հետո “Հա-յա-ստան” վանկարկելով սկսեցին տոնել հաղթանակը մարզադաշտի մերձակա փողոցներում: Այս հաղթանակից հետո Հայաստանի երիտասարդական հավաքականը “Եվրո-2009”-ի ընտրական 2-րդ խմբում 10 միավորով շարունակում է զբաղեցնել 4-րդ հորիզոնականը: