Յոթ խորհուրդ ապագայի սիրահարներին

Ինչպես Պողոս առաքյալն է ասում, ամեն ինչ ոչինչ է, եթե չկա սեր: Ցանկանալով իմաստավորել ամեն ինչ՝ ագահաբար սեր ենք փնտրում: Փնտրում ենք ամենաանհավանական տեղերում, ամենաանպատեհ ժամերի ու ոչ ամենից հարմար մարդկանց մեջ:

Ամեն Սուրբ Սարգսի տոնի սպասում ենք հրաշքի, սպասում ենք հանկարծակի հայտնվելիք սպիտակ ձիով ասպետին և շատ ենք տխրում, երբ նա այդպես էլ չի գալիս. մի՛ սպասեք սիրո: Այն միշտ գալիս է անսպասելի, առանց հրավերի, գուցե ոչ ամենից հարմար ժամանակ ու տեղում: Սակայն գալիս է առանց հարցմունքի: Սիրո մեջ զուր է և՛ համբերությունը, և՛ անհամբերությունը: Սիրո մեջ ամենահետաքրքիրը հենց սիրո Սերն ամեն ինչից զատ պարտավորություն է, և պետք է լինել գիտակից ու համարձակ հանձն առնելու համար այն իր բոլոր հարմարություններով ու անհարմարություներով: Այն ամենօրյա խնամք պահանջող զգացմունք է: Նրան անընդհատ սնել ու դրա վրա աշխատել է պետք: Ինքնե՛րդ հարմարվեք սիրուն և մի՛ փորձեք այն հարմարեցնել ձեզ:

Չկա հավերժական սեր ու չկան մշտավառ զգացմունքներ, բայց թույլ չտաք այս ճշմարտությանը խարխլել ձեր սիրո հիմքերը հենց ամենասկզբից: Հավատացե՛ք, որ ձերը կարող է լինել առաջինն ու բացառիկը: Ամեն ինչն էլ երբևէ ունեցել է անհավանական թվացող իր առաջնեկը: Հավատացե՛ք հավերժական սիրուն:  Սիրո մեջ երրորդ անձի, երրորդ կարծիքի, նախադեպի գոյությունը սպանիչ է սիրո համար. նույնն է, թե պարես տանգո երեքով: Սիրո պարն ինքնին հուշում է, որ սերը երկուսի խելքի գործ է:

Մի՛ համեմատեք ձեր սերը գրքերի, ֆիլմերի, այլոց սերերի հետ:

Մի՛ դարձրեք այն Ֆեյսբուքյան գրառում կամ հանրային քննարկման առարկա:

Մի՛ մտցրեք ոչ մի երրորդ բան ձեր հարաբերությունների մեջ: Սիրո մեջ եղե՛ք երկուսով: Սերն ավելի շատ տալ է, քան վերցնել, նույնիսկ բացարձակապես միայն տալն է: Սիրո մեջ անել որևէ քայլ սպասելով պատասխանի, նույնն է, ինչ սերը բանկ դարձնել, անհրաժեշտ պահին էնտեղից մի բան վերցնելու հույսով:

Զանգե՛ք, առանց զանգի սպասելու, գրե՛ք առանց փոխադարձ տողերի հույսի, նվիրեք՝ առանց հաշվելու, առաջարկեք ու նախաձեռնեք ինքներդ:

Մի խոսքով, դարձրե՛ք ձեր սերը ՎԵՐմարդկային, քանի որ վարձահատության սպասելու զգացումը տիպիկ մարդկային է: Սերը լրջագույն զգացմունք է: Հետո նույնիսկ կարող է դառնալ լրջագույն պատասխանատվություն: Սակայն լուրջ սերն առանց հումորի նման է կոնֆետի, որի մեջ քաղցրի պակաս կա: Կատակելով սիրեք իրար, բայց երբեք չծաղրեք ինչ-որ մեկի սերն ու զգացմունքները: Սիրո մեջ կան ծիծաղելի կողմեր, բայց զավեշտալի սեր չի լինում, յուրաքանչյուրն էլ դառնում է վեհ, երբ սկսում է սիրել: Կատակե՛ք միմյանց սխալների վրա: Կատակեք առանց սարկազմի, կատակեք պահի լրջությունը ցրելու համար, կատակեք, որպես ապացույց, որ սիրում եք:

Մի՛ կատակեք սիրո հետ, բայց սիրեք կատակելով: Սիրո մեջ չկան կանոններ և թույլ չտաք ինչ-ոչ մեկին ձեզ ենթարկեցնել իր կանոններին: Սերն այնքան անհատական երևույթ է, որքան, օրինակ, Բուլգակովի «Վարպետն ու Մարգարիտան» կամ Բեթհովենի «Լուսնի սոնատ» -ը: Սիրո մեջ գտեք ձեր վարպետին կամ Մարգարիտային, ստեղծե՛ք ձեր սոնատը: Ի դեպ, սիրո մեջ թույլատրված է ամեն ինչ:

Սերը կլանում է ամբողջությամբ, բայց երբեք դրա դիմաց բախտախաղի չդնեք ամենը: Սերը պետք է բարիացնի, իսկ բարին անհատական չի լինում: Բացառեք կուրացնող սերը: Սիրո մեջ մնալով երկուսով, տեղ թողեք այն ամենին, ինչը հասունացրել է ձեզ ամենավեհ զգացմունքի համար: Պատրաստ եղեք մեռնել հանուն սիրո, բայց երբեք չդարձնեք այն ձեր կյանքի միակ իմաստը:

Անժելա Գրիգորյան