Դիտեք մեզ, ճանաչեք ձեզ

10 տարի առաջ ապրիլի 2-ի ժամը 0.01 րոպեին հեռուստաէկրաններից անհետացավ Ա1+ հեռուստաընկերության ազդանշանը:

Այսպիսով, ընդամենը մի քանի ամսվա կյանք ունեցող Հեռուստատեսության եւ ռադիոյի ազգային հանձնաժողովը որոշեց լրատվական դաշտում իր ուրույն տեղն ու կայուն լսարանն ունեցող, եւ այդ ժամանակ շուրջօրյա գործող միակ հեռուստաընկերությանը զրկել հեռարձակելու իրավունքից:

Այդ որոշումն, ըստ վերլուծաբանների, պայմանավորված էր 2003 թվականի նախագահական ընտրություններով եւ որոշումն ուներ բացառապես քաղաքական դրդապատճառ:

Այսօր կարելի է փաստել, որ հեռուստատեսության եւ ռադիոյի ազգային հանձնաժողովի 10- ամյա գործունեության հիմնական նպատակը հենց Ա1+-ի եթերազրկումն էր: Այս որոշումն առիթ դարձավ հասարակական ակտիվության, Ա1+ հեռուստադիտողը զանգվածային բողոքի ալիք բարձրացրեց, երթեր, ցույցեր հանձնաժողովի շենքի մոտ, ընդդիմությունը հանրահավաքներ անցկացրեց` առանցքում ունենալով Ա1+-ի եթերազրկման խնդիրը որպես խոսքի ազատության, տեղեկատվություն ստանալու իրավունքի սահմանափակման հիմնախնդիր:

Ա1+-ի եթերազրկման արդյունքում յուրատեսակ պառակտում արձանագրվեց լրատվական դաշտում, իսկ վերլուծաբանների գնահատմամբ, Ա1+ին լռեցնելով իշխանությունը զսպեց խոսքի ազատության ցանկացած դրսեւորում:

Բայց Ա1+-ը չպարտվեց, չընկճվեց, չկոտրվեց, շարունակեց գործել նույն տեմպով, այս անգամ արդեն էլեկտրոնային կայքի ձեւաչափում:
Որքան դռները փակվում էին Ա1+-ի առջեւ, այնքան հեռուստաընկերությունը նոր ճանապարներ էր գտնում ասելիքը լսարանին հասցնելու: Ա1+-ը առաջինն էր հեռուստաընկերությունների մեջ, որ ստեղծեց կայքէջ, եւ առաջինն էր կայքէջերից, որ ունեցավ ինտերնետ հեռուստատեսություն:

Ա1+-ն առաջին անգամ Հարավային Կովկասում կիրառեց մոբայլ հեռուստատեսության տարբերակը, երբ հեռախոսով ընդամենը մեկ հաղորդագրություն ուղարկելով` մեր բաժանորդները հնարավորություն էին ստանում հենց հեռախոսի մեջ դիտել օրվա հրատապ լուրերը հեռուստատեսային լրատվական բլոկի տեսքով:

Այսօր էլ Ա1+-ն ապահովում է ուղիղ հեռարձակումներ կարեւոր իրադարձություների կենտրոնից: Ու թեեւ եթեր Ա1+-ն այդպես էլ չվերադարձավ, չնայած Եվրադատարանի որոշմանն ու ԵԽԽՎ բազմաթիվ բանաձեւերում այդ պահանջի առկայությանը, այնուամենայնիվ, այսօր այն գործում է նույն ռեժիմում:
Ա1+-ի ստեղծագործական կազմն անցած 10 տարիներին եղել է Հայաստանյան բոլոր կարեւորագույն իրադարձությունների կիզակետում, եւ չնայած երկու տասնյակին մոտ հեռուստաընկերությունների առկայությանը, մարտիմեկյան ողբերգությունը տեսանկարահանել են միայն Ա1+-ի տեսախցիկները:

Անցած 10 տարիների ընթացքում Ա1+-ը մասնակցեց 13 մրցույթի, եւ բոլորում էլ այսպես ասած պարտվեց:
Իրականում այսօր էլ պարտվում է ոչ թե Ա1+-ն,այլ Հայաստանի Հանրապետությունը, որը ստիպված է լինում վճարել տուգանքներ` Եվրոդատարանի որոշմամբ, կամ հատուցել միջազգային կառույցների արձանագրած վարկանիշով, ըստ որի Հայաստանում խոսքի ազատության մակարդակը շատ ավելի ցածր է, քան մինչեւ Ա1+-ի եթերազրկումը:

Ա1+-ի հաջողությունների եւ թերեւս անհաջողությունների պատճառը մեր կարգախոսն է. Դիտեք մեզ, ճանաչեք ձեզ: Մեր եթերում հեռուստադիտողը տեսնում էր իրականությունը, տեսնում էր իրեն, իր խնդիրներն ու դրանց լուծման ճանապարհները: Բայց այդ իրականությունը տեսնում էր նաեւ իշխանությունը:
Մենք շարունակում ենք աշխատել նույն կարգախոսով եւ հավատում ենք, որ մի օր մեր եթերից հեռարձակվող իրականությունից ոչ ոք չի խուսափի:

Իսկ դու ինչ ես մտածում, սիրելի ընթերցող, ինչու եթեր չի վերադառնում “Ա1+”-ը;

Ինչ սպասելիքներ ունես “Ա1+”-ից;

Ինչպես ես գնահատում խոսքի ազատությունը մեր երկրում;