Տիգրան Կարապետյան. «Ես օլիգարխ ընկեր չունեմ»

Դիանա Մ.-Պարոն Կարապետյան, ի՞նչու եք ուզում դառնալ քաղաքապետ:

Ուզում եմ լինել Երեւանի քաղաքապետ, ուրիշ քաղաքինը չեմ ուզում լինել, դուք դա պետք է ընդգծեիք: Հուսով եմ, որ իրավունք ունեմ, այն առումով, որ ծնվել եմ Երեւանում, Երեւանաբնակ եմ եւ շատ եմ սիրում Երեւանը:

Դիանա Մ.-Ինչպիսի՞ն պետք է լինի Երեւանի քաղաքապետը:

Երեւանի քաղաքապետը պետք է լինի ազնիվ, Երեւանցիներին կամեցող, մաքուր ձեռքերով, պետք է ժողովրդի հետ ժողովրդական, այլ ժողովրդավարական վերաբերմունք ունենա:

Բլանշ-Ընտրվելու դեպքում որո՞նք են լիենելու ձեր առաջին 5 քայլերը:

Առաջին քայլը վստահություն ձեռք բերելն է, դա նշանակում է` օրինակ` հայտարարվում է ժողովրդին, որ բոլոր օրենքները պետք է միասին զննենք եւ եթե կա խնդիր, իսկ այդ խնդիրը կա, վերափոխելու որեւէ մի բան, որը հաճելի եւ ընդունելի լինի երեւանցիների կողմից, այդ հարցերը դնել ավագանիների առջեւ եւ իրենց օգնությամբ շտեկել այն տարօրինակությունները, որոնք այսօր կան:

Բլանշ-Պարոն Կարապետյան, մեր ընթերցողներից լրագրող 21-ը հարցնում է, հավանաբար քարոզարշավի ընթացքում ձեր հնչեցրածները ի նկատի ունենալով, ինչո՞ւ սեր, ի՞նչ եք կարծում, սերը քաղաքակա՞ն կատեգորիա է եւ հարցնում է, որ հնարավո՞ր է, որ ձեր ընտրվելուց հետո էրոտիկան համարվի գերակա ճյուղ:

Գուցե հարց տվողը էրոտիկայի մոլուցք ունի, բայց իմ ասած սերը հոգեւոր է, որը ի դեպ այսօր դաշտում ոչ մի քաղաքական գործիչ չունի: Մենք տեսնում ենք, որ ընդդիմությունն ու իշխանությունը միմյանց հանդեպ սրված են, դա արտահայտվում է ի լուր աշխարհի, ես չէի ցանկանա, որ այդ ստրեսային վիճակում զարգանար երիտասարդությունը, որովհետեւ այդ ամենը կարող է մի քանի տարի տեւել եւ մարդիկ հենց այդ ագրեսիվ մոտեցումների վրա աճում են:

Դիանա Մ.- Պարոն Կարապետյան, ի՞նչ է անհրաժեշտ քաղաքապետ լինելու համար: Կրթություն, հեղինակություն, փող, ունակություն, զոռբայություն, պետական շահի գիտակցություն, թիմ… Դուք ունեք այս անհրաժեշտ բոլոր որակները:

Դե զոռբայությունը թողնում եմ ձեզ, մնացած ամեն ինչ ես ունեմ: Կա եւ թիմ, չգիտեմ ինչու դրա մասին չի խոսվում, գուցե ձեռնատու չէ ասել, որ մեզ մոտ 3-րդ համարով գնում է դոկտոր-պրոֆսեր Վադապետյանը, ով դեկան է Սլավոնական համալսարանում: Մենք ունենք ներուժ, ոչ այնքան մեծ, որ ես հավակնություններ ունենամ, բայց մենք պատրաստ ենք բոլոր ուժերի հետ համագործակցելու: Ինչ վերաբերվում է անձնազոհությանը, ես այն մարդն եմ, ով անձնվեր կծառայի երեւանցիներին:

Բլանշ – Պարոն Կարապետյան, բացի ձեզանից քաղաքականապես առաջադրված թեկնածուներից ու՞մ եմ առավելապես վստահում:

Ընդդիմությանը:

Բլանշ –Ընդդիմությանը ի դեմս…

Ես չեմ կարող ասել ի դեմս, ուղղակի այսօր բարոյական առումով ընդդիմությունը ավելի բարոյական է, քան իշխանությունը:

Դիանա Մ. – Ըստ ձեր ասածների, ձեզ կարելի է նաեւ որպես ընդդիմադիր գործիչ ընդունել: Այդ դեպքում ինչպե՞ս եք պատրաստվում պայքարել պետական ռեսուրսի դեմ, երբ ողջ պետական ապառատը աշխատում է իշխանական թեկնածուների համար:

Եթե ես այսօր լծակ չունենալով պայքարում եմ եւ մարդիկ գոհ են այն մոտեցումներից, որոնք ես ձեւավորում եմ եւ եթերում, եւ շփման ընթացքում, որտեղ եւ դատապարտում եմ բոլոր տիպի անօրինությունները: Ավելի մեղմ ասած, եթե ես պայքարում եմ, չունենալով լծակ, լծակ ունենալու դեպքում դրանք կլինեն ավելի շատ:

Դիանա Մ. – Քանի՞ անդամ ունի ձեր կուսակցությունը եւ քանի՞ ավագանու հավակնություն ունեք:

18 հազար կուսակցական ունենք եւ մեր ավագանիների անդամները թվով 20-ն են: Այն, որ մենք համեստ ենք ներկայացած, դա նշանակում է, որ մենք վաղը ամոթխած չենք ասելու մարդկանց` կներեք, դուք չանցաք, 65 հոգի են ավագանիները, 180 են առաջարկում, դա խաբեբայություն է, շուլերություն:

Բլանշ- Պարոն Կարապետյան, մեր ընթերցողների հետաքրքրում է նաեւ Տիգրան Կարապետյան անհատը եւ հարցնում են` ինչպե՞ս եք հանդիպել ձեր սիրելիին, ինչպիսի՞ հայր եք ընտանիքում եւ արդյոք հասցնում եք զբաղված այս շրջանում ժամանակ անցկացնել ընտանիքի հետ:

Ես ունեմ 6 երեխա 3 կնոջից: Հիմա 3-րդ կնոջս հետ եմ ապրում եւ իմ բոլոր 6 երեխաները ինձ հետ են: Մեծ սեր ունենք միմյանց հանդեպ: Երեխաներս օրինակ`աղջիկս Լոս Անջելոսում էր, թողնեց ինձ համար եկավ Երեւան: Այսօր մեր Արտակի կինն է, իմ կողքին է եւ շատ հաճելի է, որ մենք միմյանց հետ կապված ենք: Երեխաներս էլ են իրար հետ կապված: Ես ունեմ փոքր երեխաներ, ես ունեմ 6 տարեկան որդի, բոլորին սիրում եմ, տաբերություն չեմ դնում, որքան կարողանում եմ, իրենց կողքին եմ:

Բլանշ- Կխսեիք նաեւ ձեր նախասիրությունների մասին` սիրած երաժշտություն, գրականություն, հոբբի: Այդպիսի հարց էլ կա:

Սիրում եմ դասական գրականություն, ինչու չէ նաեւ բանաստեղծություններ, իսկ երաժշտությունը սիրում եմ ավելի շատ հայկական:

Բլանշ- Կթվե՞ք մի քանի հեղինակների կամ կատարողների:

Օրինակ` Համո Սահյան, որին շատ-շատ եմ սիրում: Ինքը կարողանում է կարճ, ասենք երկու տուն կարողանում է մի քանի տողով բնութագրել եւ համեմատություն անել բնաշխարհի հետ: Դա շատ գեղեցիկ է: Իսկ հայկական երաժշտությունը, պատկերացրեք, որ ժողովրդական, որովհետեւ ժամանակին մենք շատ էինք լսում, ես հիմա էլ եմ լսում: Շատ եմ սիրում լսել նաեւ պատարագ:

Դիանա Մ. – Այսօրվա էստրադային կատարողները որպես կանոն ուղղեկցում են իշխանության թեկնածուներին, ձեր քարոզարշավի ընթացքում ձեր հեռուստատեսությանմբ հաճախ ելույթ ունեցող երեխաներ լինում են ձեզ հետ:

Ոչ, ես երեխաներին չեմ ներգրավում քարոզարշավի մեջ, իսկ այսօրվա երգիչ-երգչուհիները պարզ է, որ կախում ունեն Հ1 հեռուստաընկերությունից եւ պարտավոր են գուցե այդ պարտքի զգացումը հաշվի առնելով հետեւեն այսօրվա իշխանական քարոզարշավներին:

Բլանշ-Ի դեպ, քարոզաշրավի լուսաբանման մասին: Մեր ընթերցողներից “Հայք Արմենիան” այսպիսի հարց է ուղղում: Ասում է, դուք հաճախ այլ ալիքներով բողոքում եք Ժողովրդական կուսակցության քիչ լուսաբանված լինելուց: Ապա ասում է, որ հետեւել է ձեր եթերին եւ օրինակի համար ՀԱԿ-ի հանրահավաքը Վարդան Մամիկոնյանի արձանի մոտ չի հեռարձակվել: Ինչո՞ւ է այդպես:

Գիտեք ինչ, մեկը չի հեռարձակվել, մյուսն է հեռարձակվել: Չէ, որ այսօր ասել, թե Կարապետյանը ուշադիր չէ ընդդիմության հանդեպ, դա սխալ է: Մենք եղել ենք Վանատուրում, Սասուն Միքայելյանին վերաբերվող ամբողջ տեղեկատվությունը տվել ենք եթեր, գուցե որոշակի ռիսկի դիմելով, բայց մենք համարել ենք, որ դա մեր պարտքն է անաչառ լինել: Նույնը, գիտեք ինչ, ես կարող եմ ասել նաեւ ընդդիմության մասին, որը իր թերթերը, իր լուսանկարիչներին նույնպես չի ուղղարկում մեր հավաքներին, իսկ մեր հավաքներին ընդհանրապես լրագրողներ քիչ են գալիս: Կենտրոնամետ լինելը դա քաղաքական համարձակություն է, որը ես դրսեւորում եմ: Ես պարբերաբար ցույց եմ տվել 7-ի դատը ու ինչու չէ, շատ ու շատ անգամ հանրահավաքներ: Դա կարելի է ապացուցել, ես ունեմ տեսահոլովակները:

Դիանա Մ. – Իսկ սեւ քարոզչության տարեր նկատում եք ձեր կուսակցության կամ անձամբ ձեր նկատմամբ:

Այո, ինչու չէ: Օրինակ Ռուբեն Թորոսյանը, որը ՀԱԿ-ի անդամ է, դիմում-բողոք է գրել իմ հանդեպ, սուտ ասելով, թե ես երեք ժամ եղել եմ եթերում: Առանց ընդմիջման մեր եթերը ժամ ու կես է, փաստորեն դա կրկնակի ավելացրել է: Այստեղ կա մի անբարոյական կողմ, ծայրահեղ ընդդիմությունը, որ իշխանություններին համարում է հանցագործ կլան, ինձ մատնում է եւ գցում է նրանց ձեռքը: Ես ոչ մի անգամ դիմում-բողոք չեմ գրել ասենք ՀԱԿ-ին դեմ, բայց իրենք իմ դեմ գրում են: Անցած ընտրություններին, երբ ես մութ ու ցուրտ տարիներին էի ցույց տալիս, ասում էին ինձ` Պարոն Կարապետյան, դու որոշակի խանգարում ես, բայց այս անգամ ես ոչ մի բան չեմ անում: Հակառակը, միշտ լավ եմ խոսում ընդդիմության հանդեպ: Դրանով Ռուբեն Թորոսյանը մատնիչ է դառնում, որովհետեւ ինձ գցում է գայլերի ձեռքը Իշխանությունների կողմից եւս նկատում եմ սեւ քարոզչություն: Երկու անգամ ինձ հրավիրեցին իշխանական հեռուստաալիքներ եւ առաջին հարցը` 2007 թվականին ում ես հեռուստացույց բաժանել կամ չգիտեմ ինչ ես արել: Եթե հրավիրում են որպես թեկնածու, պետք է հարցեր տան քաղաքապետի ծրագրեի վերաբերյալ, ոչ թե պատկեր խաթարեն:

Դիանա Մ. – Որոնք են ձեր հիմնական արժանիքներն ու թերությունները, ըստ ձեզ:

Ես ազնիվ եմ, ես պատրաստ եմ սեփական միջոցներով կիսվել ժողովրդի հետ: Այսօր քաղաքական գործիչներ կան, որոնք պետականը չեն կիսում, պետականն են հափշտակում: Սեփականը կիսելով, դուք պատկերացրեք, որ ես լծակներ ունենամ, ամբողջովին կնվիրեմ ժողովրդին, դա մեծ առավելություն է, ես համարում եմ:

Բլանշ-Ես ուղղակիորեն մեջբերեմ այս հարցը, լա՞վ: Մեր ընթերցողներից Սեւակը գրում է, որ դուք առավոտից իրիկուն կրկնում եք, որ ուրիշներին չեք վարկաբեկում, բայց ամեն անգամ սա ասելուց հետո մոռանում եք ու սկսում եք բամբասել բոլորից: Չե՞ք կարծում, որ ժողովուրդը բամբասող քաղաքական գործիչների չի սիրում:

Այն նոր Ռուբեն Թորոսյանի մասին ասացի, ով առավոտից իրիկուն “կլյաուզնիկի պես” դիմում-բողոքներ է գրում: Ես ոչ մեկի վրա դիմում-բողոք չեմ գրել: Իսկ եթե ես այսօր խոսում եմ իշխանավորի մասին, ով դռներ է թակում, փողեր է բաժանում, ես դա ասում եմ, որովհետեւ դա ոչ մեկի շահերից չի բխում: Ես պետք է ասեւմ դա, դա բամբասանք չի, դա քննադատություն է եւ այդ քննադատությունը պետք է լինի, եթե չլինի, մենք կնմանվենք ոչ սկզբունքային մարդկանց:

Բլանշ- Ընթերցեմ ձեզ ուղղված հաջորդ հարցը: Հակոբը հարցնում է, կոռուպցիայի դեմ պայքար երբեւէ ձեր կողմից ծավալվել է արդյոք: Խնդրում է նշել արդյունքը:

Մշտապես, ընդհուպ անուններն են հնչել, մեր լրատվականին ինչքան կանչել են, այնքան գնացել են: Օրինակ դեպք պատմեմ, օրենքով սահմանվում է, եթե որդին պարտք է վերցրել, ծնողը տեղյակ չի եղել, անգամ այդ դեպքում կարող են ծնողին տնից վտարել եւ տան գումարը վերցնել: Ես անձամբ պայքարել եմ այդ տիկնոջ համար: Բնակարանը վերցնել եւ 4000 դոլլարով աճուրդի դնել, դա հենց կոռուպցիայի էլեմենտ է եւ նվազագույնը ես հանցագործություն եմ դա որակում, չարաշահում պաշտոնի, չնայած օրենքն է այդպես: Ես բազմիցս ասել եմ` կողմ եմ, որ խորհրդարանը լուծարեն հենց այս րոպեին:

Բլանշ- Պարոն Կարապետյան, նույն ընթերցողը հետաքրքրվում է` օլիգարխ ընկեր ունեք?

Նայած ինչ ի նկատի ունի:

Բլանշ- Հավանանաբար խոսքը ընդունված օլիգարխիկ չափանիշների մասին է:

Ոչ, ես օլիգարխ ընկեր չունեմ:

Դիանա Մ. – Իսկ ինչպես է ձեւավորվում ձեր ընտանեկան բյուջեն: Կուսակցության նախագահի ղեկավարի աշխատավարձից բացի դուք ունեք այլ եկամուտներ:

Ես աշխատվարձ եմ ստանում որպես ԱԼՄ հեռուստաընկերության տնօրեն: Մենք ընտանեկան բիզնես ունենք Վոլգոգրադում, որտեղ տնօրենը իմ տիկինն է եւ ունենք նորմալ եկամուտ, որը բավարարում է մեզ եւ հնարավորություն է տալիս բարեգործության:

Բլանշ- Ի դեպ, ձեր տիկնոջ մասին: Հարց է ուղղված: Կուզեի՞ք, որ ձեր տիկինը քաղաքականությամբ զբաղվեր եւ ի՞նչ է նշանակում լինել քաղաքական գործիչ, որո՞նք են բնորոշ առանձնահատկությունները:

Դա իմ կնոջ ցանկությունն է, եթե ինքը ուզենա քաղաքականությամբ զբաղվել, ես դեմ չեմ լինի: Ես ընդհանրապես չեմ համարում, որ կինը պետք է զրկված լինի ինչ-որ բաներից: Ինչով զբաղվում է տղամարդը, նույնը կարող է կինը անել, որովհետեւ ոչ մի բանով պակաս չէ:

Դիանա Մ.- Պարոն Կարապետյան, որոնք են Երեւանի ցավալի եւ հրատապ լուծում պահանջող հարցերը, որոնք դուք ձեռնամուխ կլինեք լուծել եթե քաղաքապետ ընտրվեք:

Բազմաթիվ են, նորմերը պետք է փոխվեն: Եթե մենք գիտենք միջին աշխատավարձը երեւանցու, ոբց է նոտարը մի թուղթ վավերացնելու համար 15 հազար վերցնում, երբ աշխատավարձը, թոշակւ 30 կամ 50 հազար է: Մենք չպետք է թույլ տանք, որ ժողովուրդը տուժի: Մենք պետք է առաջնահերթ մտածենք ժողովրդի կեցության շուրջ: Եվ ամենակարեւորը, երեւանցին պետք է սիրի քաղաքապետին, ոչ թե վախենա կամ ուժ տեսնի:

Բլանշ- Երեւանի քաղաքապետի թեկնածու Տիգրան Կարապետյանի ամենասիրած վայրը Երեւանում որտեղ՞ է եւ որտե՞ղ է նա սիրում կազմակերպել իր հանգիստը:

Ամենասիրածս վայրը Պապլավոկի շրջակայուքում է, ես գրեթե 2-3 անգամ շաբաթը զբոսնում եմ այնտեղ, ուղղակի մարդկանց հետ շփվում եմ, դա շատ գեղեցիկ վայր է: Նախկինում այդտեղ լողավազան էր եւ մենք այնտեղ պարապում էինք, ես առաջին շարքերում էինք:

Դիանա Մ.- Վերադառնալով ընտրությունների թեմային, ձեզ շատ անգամ մեղադրում են, որ կարող եք ընդդիմության ձայները տանել: Ինչպես եք վերաբերվում այդ ձեւակերպմանը:

Հո զորով չեմ տանում: Օրինակ նախորդ նախագահականին, երբ Լեոն Տեր-Պետրոսյանը վճռական էր գնում, ես հավաքեցի ավելի քիչ ձայներ, քան սովորաբար հավաքում էի: Փաստորեն իմ ձայները գնացին նրանց: Այսօր եթե նա գնում է քաղաքապետի պաշտոնին, իմ ձայները կարող են վերադառնալ ինձ, նորմալ է:

Դիանա Մ. – Հավատո՞ւմ եք արդար ընտրություններին Հայաստանում:

Ես ոչ մի դրական արդյունքի չեմ հավատում այսօրվա ձեւաչափի մեջ: Սակայն մենք ամեն ինչ անելու ենք, որ հերթական անգամ մեր ձայները գողանալով դրական արդյունքի հասնեն ոմանք:
Ինչպիսին եք պատկերացնում ուժերի դասավորվածությունը ընտրությունների արդյունքում
Ես գուշակությամբ չեմ զբաղվում, չեմ կարող ասել, բայց որ մենք լինելու ենք այդ շրջանակում, դա ակնհայտ է: 10 տոկոսն անցել ենք այսօրվա օրով: Իմանալով ինչպիսի գայլերի հետ ենք ապրում, որոնք կարող են հոշոտել ոչ միայն մեր ձայները, այլեւ մեզ, մենք զգուշավոր ենք

Դիանա Մ. – Ի՞նչ խորհուրդ կտաք կտաք ընտրողներին, ովքեր մայիսի 31-ին պետք է վճռեն Երեւանի ապագան:

Թող գայլերին ձայն չտան, թող հավատարիմ շներին տան, ես ինձ ի նկատի ունեմ, հավատարիմ չոբանի շներին, ովքեր իրենց համար կռվելու են, ոչ թե գայլերին ու հետո ասեն` տարան: Կտանեն, ամեն ինչն էլ կտանեն:

Հարցազրույցի աուդիո տարբերակը, որը ձայնագրվել է օն-լայն հերարձակման ժամանակ կարող եք լսել սեղմելով այստեղ: Հիշեցնեմ, որ հարցազրույցը վարում էր Դիանա Մարկոսյանը եւ ես` Բլանշը կամ Շուշան Հարությունյանը ներկայացնում էի ձեր հարցերը: